Geïnspireerd door de ongrijpbare 17-jarige spits bij tegenstander Wieringermeer vorige week, werden vandaag door ons ook twee invallers opgetrommeld met duizelingwekkende geboortejaartallen: 1995 en 1997……… De beste knulletjes (Michael & Robert) hebben zelfs de gemiste penalty van Seedorf niet op TV gezien!! Maar straks meer over dit onderdeel van het voetbalspelletje. Niet minder dan 16 spelers meldden zich op zaterdagmiddag in de kleedkamer voor de 2e competitiewedstrijd thuis tegen Sporting Andijk. En dat terwijl de teller op dinsdag met de afmelding van Paul nog door de kritische grens van 13 zakte. Terwijl bliksemsnel de contacten werden gelegd met het vrije RB3, promoveerden Wilke en RobinSt op de datumprikker vanuit Onbekend en zelfs Nee nog tot een zekere Ja. Heren 3 bleek een paar echte liefhebbers te hebben, waardoor de twee gevraagde invallers in de loop van de week prompt ook bevestigd werden. Deze enthousiastelingen voor een invalbeurt bij het vlaggenschip van Reiger Boys alsnog bedanken was (moreel) geen optie. Bovendien bleek ook in de wedstrijd tegen Wieringermeer, dat het jarenlang gebruikelijke minimum van 13 spelers misschien wel aan inflatie onderhevig is geworden. Wij worden elk jaar minimaal een jaartje ouder, terwijl de tegenstanders steeds jonger lijken te worden!
Op vrijdag verscheen bovendien het overgrote deel van onze spelers met spelersvrouwen op de jaarlijkse team-BBQ. Ditmaal werd bij JeroenA en zijn kersverse vrouw Mijke volop genoten van de zelfbereide spijzen en zelfgekoelde alcoholische versnaperingen. Uiteraard met maten, maar slechts in beperkte mate met mate…… Goh, wat verdampt er toch veel uit zo’n flesje bij dit uitzinnige septemberweer!!
Gewapend met dus liefst 5 wissels raakte dan ook niemand in paniek, toen Wilke & Johnny het verzoek indienden bij aanvoerder René om voor/in de 2e helft de douche al op te zoeken. Zelfs geen krimp toen duidelijk werd, dat ook de ingeplande scheidsrechter van vanmiddag (vriend Elcio) niet zou verschijnen vanwege een rugblessure. JeroenE schoof geruisloos door van vlag naar fluit. Wederom dank!
Dan na deze uitgebreide aanloopbeschouwingen toch nog iets over de wedstrijd. Altijd het gedeelte waar ik als reserve huisdichter gek genoeg het minste van pleeg te onthouden. Drank maakt meer kapot….. De 1e helft twee gelijk opgaande ploegen. Andijk met enkele reuzen in de gelederen kon zelden een vuist maken, maar RB7 was ondanks de twee jonge hinden in de spits niet bij machte om toe te slaan tegen een ploeg met een opzichtig schutterende keeper. Het veldoverwicht was er wel, maar dat bleek niet uit de brilstand bij rust: 0-0.
Onder toeziend oog van de aanwezige, maar geblesseerde toeschouwers (Paul & MarkB) werd de 2e helft aangevangen met een flink aantal omzettingen. Alles voor de 3 punten! Frank voor Pedro, Richard voor Johnny, Robbert voor Ivan en René voor JeroenL. Het spelverloop van de 1e helft gaf voldoende vertrouwen om nu “hoger te staan”. Onder die druk bleek Andijk al vrij snel te bezwijken. Michael opende de score, kort daarna gevolgd door een subtiele boogbal van Frank. Na nog twee doelpunten van de “youngsters” stond daar ineens een uiterst comfortabele 4-0 op het scorebord. En niet eens onverdiend. De temperatuur was nog steeds on-nederlands hoog voor een mid-september weekend, dit duel op zeker in de knip, dus we konden de teugels wel even laten varen.
Kijk en dat is dan de bekende misvatting! De pap in de benen wint het razendsnel van de adrenaline en voor je het weet verandert een “op zeker gewonnen” duel naar een “het zal toch niet alsnog fout kunnen?!” verwondering. Eerst was daar een penalty voor Andijk agv een noodremmetje. Keeper Raymond pakte zijn “moment of glory” door de inzet met een puike reflex via de handschoenen en de paal buiten te werken! Om de terug stuiterende rebound niet alsnog een prooi voor de alert toegesnelde tegenstander te laten worden, was echter een tweede noodremmetje nodig. Weer een pingel zegt die scheids……(je kunt ervoor fluiten, Jeroen). Ditmaal was er geen houden meer aan: 4-1. Nog amper bekomen van dit kleine dompertje op de wedstrijd profiteert Andijk van een nieuw moment van onachtzaamheid: 4-2 (het zal toch niet?!). Bruut wakker geschud pakten we de draad daarna echter weer voldoende goed op. Met iets meer oog voor elkaar (en het doel) zou al langer definitief afstand genomen zijn van de tegenstander, maar het duurde tot luttele minuten voor tijd, voordat de genadeklap kon worden uitgedeeld. Niet voor het eerst kon een razendsnelle solo van Richard over de linkerflank pas (onreglementair) afgestopt worden binnen de zestien. De nog droog staande centrumspits René voelde zich vanmiddag niet helemaal zeker van zijn zaak en keek met de bal in de hand even kort om zich heen. En wat is het dan fijn voor een aanvoerder om te weten dat je een penaltykiller van formaat hebt, die zich altijd bescheiden in de buurt van de stip meldt voor het geval dat….. Niet te lange aanloop, droog schot, keeper kansloos: 5-2 en direct einde wedstrijd. Dat belooft nog wat, als je al na de 2e wedstrijd zonder “de druk van de nul” kunt spelen! Wel onbegrijpelijk toch dat er handenvol profs rondlopen, die bij deze makkelijkste manier om te scoren keer-op-keer weten te falen…
Komende zaterdag uit naar het einde van de wereld (Den Helder). Bij terugkomst “dubbel programma entertainment”, dus laten we ervoor zorgen dat RB7 ook weer wat te vieren heeft!
Salut!
