2016 – Aken

Datum: vrijdag 13 mei t/m maandag 16 mei 2016

RB7 on Tour – 2016 AKEN

Vrijdag 13 (!) Mei was het weer zover. De spelers, vrienden, en oudgedienden mochten zich weer melden op het bekende verzamelplekkie : Kitsy’s ! Om dit keer met een hele grote groep van maar liefst 25 man af te reizen naar het knusse Aken en Simpelveld.

Het relaxte sfeertje was al als vanouds aanwezig en bij het uitdelen van de knalgele 2016 tenues was het nog even spannend voor keeper Dennis want het bleek dat we een maatje S als keepershirt ontvangen hadden.. Hilariteit, waar je bij geweest had moeten zijn, zeker toen Big Dennis dit shirt nog even wilde passen… Het slechte nieuws van de dag kwam nog via reisleider Paul en dat was dat good old Kaj een ongeluk(je) heeft gehad. En daardoor dermate veel last van zijn lijf had, dat hij hierdoor het weekend van het jaar moest laten schieten. Shit man, sterkte!! Tegen die tijd had ook Erik zijn nieuwe voetbalschoentjes uitgezocht en verscheen ten tonele, alle auto’s waren nu dus gereed. De kusjes en knuffels aan de achterblijvers en sponsors werden gegeven, alvorens we volgas richting het heerlijk warme zuiden scheurden.

Nog even een pitstop bij “de Lucht“ en de eerste goudgele rakkers werden al soldaat gemaakt. De reis verliep volgens de meeste Tomtoms geheel volgens plan en rond 2 uur stonden we allemaal op het hoofdveld van sv Simpelveld. De bierrekening werd geopend en de wedstrijdplanning voor de volgende dag opgehaald. Er werd nog even gechilled in de voorjaarszon (die ook bezig was zijn koffers te pakken voor dit weekend). Een belletje van Jeroen Eversdijk leerde ons dat hij nog op de ring van Antwerpen of zo zat, dus we vertrokken richting de slaapkamers in Aken.

Midden in de stad staat het Ibis Budget hotel, zonder personeel tussen 11:00 en 17:00 uur…. Inmiddels waren we allemaal aangekomen bij het hotel. De laatste biertjes werden op het pleintje voor het Ibis opgemaakt, omdat het inchecken door die budgetperikelen even op zich liet wachten. De laatste zonnestralen van dit magische weekend streelden onze rozige bolletjes en rond 17:00 uur werd de kamerindeling bekend gemaakt.

Onze zooi snel wegwerken en hup Aken in! De binnenstad schreeuwde al lang genoeg om onze aandacht.  Het was inmiddels etenstijd en waar kan je anders terecht met zo’n grote groep dan bij een Chinees of Griek…het werd de Griek. Zorba verzorgde keurig de standaard schotels en na de shots Zambuka was het tijd voor uitgaan! Vooronderzoek had ons geleerd dat we naar de Starfish moesten gaan. The place to be! Nou daar aangekomen bleken we meer dan welkom en echt iedereen mocht naar binnen. Gympies geen probleem, 24 hengsten geen probleem, Ivan…ook geen probleem! Nou dat beloofde wat! Ging het overal maar zo makkelijk. Binnen was een zee aan ruimte en relatief weinig klandizie in alle 6 zalen. Maar gelukkig liep de tent nog redelijk vol naarmate de avond vorderde. Een prima avond al moet ik zelf zeggen, lekker bar hangen, dansen, slenteren kletsen. De Zeester leende zich voor elke wens! Nou tegen 4’en begon de drank te werken bij de meeste die binnen waren, dus wij zochten de uitgang op…als bonus nog een stoeipartij mogen aanschouwen. Terwijl de uitsmijters, ziekenbroeders en politie hun ding deden. stapten wij lekker in een taxi op zoek naar….knoflook! Na de gebruikelijke nachtelijke broodjes gingen we plat in het Ibis!

De volgende ochtend was het een cadeautje, dat we door de wedstrijdleiding lekker laat waren ingedeeld! We hoefden pas 2 uur de wei in!! Na het heerlijke uitslapen, snoozen en ontbijten, konden we eindelijk de voetbalspullen pakken en op naar Simpelveld. Daar aangekomen was het als thuiskomen… Een bekend sportterrein, vele bekende gezichten van andere zuip teams, Eurosportring vlaggen, barbecue luchtjes en bijna dronken elftallen, die er al een dag op hadden zitten! Het weer daarentegen was een beetje jammer en inderdaad; de zon liet zich niet zien. De gure wind was er wel trouwens! Het was nu 2 uur en die knalgele Reigers moesten nu echt aantreden en de bal moest rollen. De eerste wedstrijd verliep redelijk. Op het harde hoofdveld gingen we redelijk gelijk op met de belgische tegenstander en het eerste punt van ons was een feit na deze 0-0 wedstrijd. De volgende wedstrijd was tegen “bijna buren” uit Castricum. Dit ging iets minder: 1-0 verloren volgens mij.

De onvermijdelijke en traditionele clash tegen Fransen kwam steeds dichterbij. Sterker nog; we moesten tegen 2 teams uit dat land. Eerst kregen we nog een billenkoekje van 1-0 tegen Nederlanders. In die wedstrijd was trouwens 1 van onze hoogtepunten van de dag. Gelegenheidskeeper Dennis stopte wel even een echte penalty!! Van 11 meter werd de bal richting de linkerpaal (voor de schutter) geknald en Dennis (van der Sar) pareerde met 2 handjes deze inzet. BAM!  Top hier moest op gedronken worden. Daarna waren de eerste Fransen aan de beurt. Ik moet zeggen dit viel mij alles mee, deze jongens… Zonder veel gezeur werden wij weer met maar 1-0 van het veld gestuurd. Het gebrek aan hittepetitten zorgde ervoor dat dit een aardige pot werd. Nu was het tijd voor het andere Franse team. “Dis was another kind of koekie!” Deze rappe alcoholvrije rakkers hadden zich ook verheugd om ons (“drunk Pays Bas dudes”) met 10-0 of zo af te straffen. Dat bleek al na een paar seconden, waar ze driftig bezig waren om snelheid te maken en het doel onder schot te nemen. Waar zij uitblonken in passeertrucjes en sprintjes, waren het wel onze verdedigers die de artillerie keurig wisten te blocken. Aan de andere kant probeerden onze aanvallers en middenvelders hen het leven letterlijk zuur te maken, wat vaak lukte. Geniepige tikjes, schopjes en praatjes, haalden het vreemdelingen legioen flink uit hun spel. De helaas onvermijdelijke 1-0 van hen viel uiterst ongelukkig via een been van ons aan de verkeerde kant van onze keeper. Als idioten sprintten de fransozen terug om een snelle aftrap te regelen… Daar hadden wij niet zo’n zin in en ons getreuzel leverde wat nieuwe franse woordjes op. De volgende offensieve golf konden we weer redelijk tegenhouden. Totdat zij de bal uit het niets in de winkelhaak peerden…dat was een beetje jammer. Weer sprintten de fransjes terug naar de middenstip en legden de bal erop… met andere woorden…allez allez!! Maarre weer dachten wij “Non“, dus het duurde weer ff voor dat de bal rolde. Zij wilden zo graag scoren en het doelsaldo opschroeven, dat ze zomaar een gat achterin lieten vallen. Wat geklooi op de zijlijn leverde een ingooi op voor ons. De snelle inworp op Mark werd omgezet in een peer naar voren…rennen geblazen voor onze spits, die alleen Le Keeper voor zich had. Verdomd…het schot kreeg een raar effect van de keeperschoen, waardoor de bal alsnog het doel in rolde. HAHAHA…stond het zomaar deux – un!! Onze eerste toernooitreffer en juist tegen deze gasten maakte de overdreven blijheid juist briljant! Le Ballon lag al minutenlang klaar om afgetrapt te worden, maar een groepsknuffel, losse veter (ahum) en de publiekswissel zorgden ervoor dat de wedstrijd maar niet hervat werd…tot afgrijzen van de franse equipe. Eindelijk mochten ze weer van start, maar het klokje was al bijna uitgetikt. Er vlogen nog 2 ballen tussen de asperges en toen vond de barman met oproepinstallatie het genoeg, affluiten scheids! Wat frans gemopper over sportiviteit enzovoorts volgde, maar zij hadden evengoed de trois points en wij ons lolletje ! Nondeju…

Deze poppenkast bracht ons naar het einde van onze voetbaldag en hoewel de toernooileiding het graag gezien had dat alle teams nog bleven barbecueën en bieren, was het de koude wind die ons naar de auto’s dwong. Niet voordat de Derbystar Trofee werd meegekaapt en de spijkerbroek van Pedro was kwijtgeraakt. Pedro balen natuurlijk, die zag zich al in boxershort door het akense nachtleven dwalen. Evengoed maar weer terug naar het hotel en wederom reden weer bijna alle auto’s het stukkie in 1 keer goed.  Aangekomen in het hotel was er een uurtje tijd om op te frissen, douchen, dingetjes te doen. Hier was het ook waar de broek van Pé weer boven water kwam…magisch!

Daarna verzamelen in de lobby om een restaurant, vreetschuur of snackbar op te zoeken. Bij het verzamelen bleek dat Fam Smaalders nog lekker lepeltje-lepeltje bleef liggen en dat Dennis al alle knappe restaurants van Aken gebeld had, zonder succes helaas. Blijkbaar struinden er meerdere grote groepen door deze stad. Dan maar slenteren en zien waar we eindigen. Als Ed maar niet het initiatief neemt, want die schnitzelronde kennen we… Maar goed, toch wist Edje nog een pizzabakkerij te vinden. De tent zag er niet erg uitnodigend uit en welkom met een dergelijke grote groep waren we allerminst. Doormarcheren dus. Even later troffen we een soort oosterse tuin aan met een overkapt terras. En verdomd, de dienstdoende duitse schone heette ons welkom, yeuh !

Nadat iedereen gesetteld was en de extra kacheltjes aangestoken waren, kwamen de “hupsche madchen” ons vertroetelen met drinken en een karige menukaart. Het daarna bestelde eten werd naar binnen geshuffeld en het bedienende personeel werd uitgebreid gekeurd. De gebroeders Smaal hadden inmiddels deze tent ook gevonden en waren aangeschoven. Na het eten werden de messen geslepen voor een avondje Aken en we belandden na een korte wandeling in een soort hippie-, studenten-, armelui-, krakers- kroeghol dinges… Maar gelukkig stond het onvermijdelijke songfestival wel aan! Het politieke gejammer van het Oostblok zingfeest werd echter wel overstemd door de met de radio meeschreeuwende werkschuwen en zelfbenoemde kunstenaars, maar goed we stonden er wel mooi. Het was warm en er was bier. Helaas werd ondergetekende niet lekker en ging niet lang daarna huiswaarts. En een biertje later vertrok ook een ander plukkie van onze groep. Het standaard recept voor “RB7 nighttours” was er voor de achterblijvers.

Zoals alle jaren presteerden De Smaalders Bros het om binnen een club te geraken. Dit jaar was het Club Madrid, die hen opslokte en bleek later pas, uitspuugde rond ontbijttijd! De rest werd zoals gebruikelijk vriendelijk geweigerd en moest elders hun heil gaan zoeken. Ze vonden hun pleziertje in een vage studentensoos en hielden het tot een uur of 3 vol. Ook zij kropen na de nachtkebab lekker onder de wol.

Doordat onze ondermaatse voetbalprestatie ons tot de verliezerpool had veroordeeld, moesten we al om 09:35 uur onze eerste wedstrijd spelen… Dit betekende overigens wel dat we ruimschoots op tijd klaar waren om een autorace wedstrijd te kijken ergens!

Na het vluchtige ontbijt zochten we (inclusief René en Maikel) de auto’s op en reisden weer af naar het voetbalterrein van Simpelveld. Eversdijk reed braaf zijn belgische TomTom achterna en via wat omzwervingen kwamen ook zij aan op het juiste complex.
Gelukkig was de wind nog wat guurder geworden en de temperatuur gezakt tot eentje die je in januari wel verwacht. Geen blote bassies in de zon dit jaar. Het voetbalspel van ons was trouwens ook onder het nulpunt. Keeper Dennis kon na gisteren zijn knieën niet meer buigen, dus mocht Hillie alle wedstrijden de doellijn verdedigen. Jeroen Leijen was ook uitgespeeld.

Renées motortje draaide nog op de Southern Comfort in zijn bloed en de rest tolde op de brakke beentjes wat op het veld. We kregen wat doelpuntjes om de oren van andere zuipelftalletjes, maar het maakte niet zoveel uit. De daaropvolgende wedstrijd was het nachtbraker René die een doelpunt voor ons maakte. Zomaar…een hoge bal nam hij met zijn schouder en rug mee langs de keeper en (het gebeurt ons normaal nooit ) de bal kwam in Renées voordeel voor het doel te liggen. René was nuchter genoeg om de bal nog voor zijn beste been te leggen, de drank uit zijn muffe ogen te wrijven en met binnenkant voet het doelpunt te verzilveren!! Stonden we nog voor ook he!!! Nou de wedstrijd kabbelde voort en speelde zich voor het grootste gedeelte rond de middellijn af. Ging dit dan toch een 3 punter worden? Ja, hoor, de omroepmeneer sommeerde de scheidsrechters om de fluit in de mond te nemen voor het laatste …wel godverdorie .. nemen net de spitsen van de tegenpartij een sprintje richting ons doel en schoten ze de leren knikker achter Hillieballie …kut zeg ..toch nog 1-1 .. en ja toen floot ie af natuurlijk. Met nog 2 wedstrijden te gaan dit toernooi werd het weer er niet beter op. Ook de verkeert geplaatste allesbrander leverde geen warmte op. Opeens …tegen alle regelementen in (maar wel gezellig!) kwam er een voetbalvrouw en dochter heel even checken gedag zeggen. Ze bleven te kort om een biertje mee te drinken, maar daardoor hoefden ze onze volgende wanprestatie niet te aanschouwen! Deze werd jammerlijk verloren en de laatste pot kan ik me niet eens herinneren. Het eindsignaal voor het toernooi 2016 had geklonken voor ons. Nog even de bier en bbq bonnetjes opmaken, de spijkerbroek van Pedro controleren en wegwezen hier! Dit was tevens het moment om afscheid te nemen van Menno, Dennis, Adje, Erik, Jorgen, Hillebrand, Pedro en Ron. Die dit weekend een dag eerder afsloten dan de rest.

Voor de achterblijvers stond iets bijzonders op de agenda. Er was autoracen en dat gingen we kijken in Valkenburg City, met als vervolg een bezoekje aan nederlands beroemdste wellnesscenter Thermae2000.  Na wat parkeerperikelen vonden de naar drank zweet en gras stinkende mannen allemaal de kroeg waar het moest gebeuren.

Onder aan de Cauberg hadden Robbert en co de beste plek gevonden om Max geschiedenis te zien schrijven… (Max is een coureur van een Red Bull auto red.) voor een aantal spelers was dit de allereerste keer dat ze een hele F1-race gingen kijken. Maar we zaten heerlijk, het bier vloeide alsof we in Valkenburg zaten. En de jongste coureur ever ooit won na 1,5 uur rondjes rijden de wedstrijd. Terwijl hij net 3 dagen ervoor deze auto toegewezen had gekregen. Erg knap en supercool natuurlijk. Reden genoeg voor sommigen om met rooie oogjes van geluk deze kroeg te verlaten en naar de sauna te gaan. En daar allesbehalve deze herinnering te laten verdampen. En we hadden toch nog niet gedoucht, dusse op naar Thermeaeaae.

De sauna was bekend terrein maar ik herkende er geen zak van. Het vooruitzicht was in ieder geval fijn en volgens mij had iedereen geleerd van de vorige keer en nu een handdoek mee die meer bedekte dan alleen je pielemuis. De groep verspreidde zich sneller in dit gebouw dan platjes in een kleedkamer, maar goed ieder zijn heug en meug. Na een paar uurtjes spetteren, plonsen, relaxen, borrelen en dampen werd er gegeten in de tyfushete eetgelegenheid van de Thermae2000. Sommigen waren er nu wel klaar mee en zochten Aken weer op, terwijl de rest nog lekker om zich heen ging kijken…eeeh relaxen en stomen!

Rond 11 uur ’s avonds was iedereen weer lekker rozig en blij terug bij het hotel en werden de stapschoenen weer ondergebonden om de laatste avond/nacht van dit epische weekend te vieren. René (hoe houdt hij het vol) wist wel een tent en ja hoor na 3 verkeerde afslagen vond hij een echte duitse zuiphut inclusief chagrijnige barman met baard! Top, hier jaagden we vrij snel wat andere gasten weg, waardoor we allemaal lekker konden chillen en zitten. Het lekkere bier werd genuttigd uit prachtige glazen en er werd gezellig gekeuveld en gekletst. De avond vorderde en na het spelen met een echte “travelpussy” was het wel mooi geweest. De laatste nachtelijk wandeling in Aken werd ingezet rond 02:30 uur! Sultans Kebab was het reisdoel. Na het nachtsnacken en zeuren om de kleur van knoflooksaus zochten we voor de laatste keer ons 5 sterren hotel op.

Na het ontbijt de volgende ochtend zetten we allemaal koers naar Heerhugowaard en rond 13:00 uur waren we bijna allemaal weer thuis bij onze gezinnetjes. Geen idee of de TomTom van Eversdijk hen ook al thuis had gebracht, maar ook dat kwam vast goed !!

Mannen Bedankt, dit weekend was weer geniaal ! PROOST!