Bij wederom afwezigheid van onze huisdichter (Robin had iets met een modeshow…), doet zich natuurlijk de vraag voor of er van deze nul-punten wedstrijd een verslag dient te worden gepubliceerd. Doordat ik mij naast de 2 Reiger Boys doelpuntenmakers eigenlijk nog maar 1 andere gebeurtenis denk te herinneren, zet ik mij de dag na het tennisfestijn in Rotterdam (als opwarmertje voor het tennisfestijn van komende zaterdag in HHW) aarzelend achter het toetsenbord.
De opmerking “Zelf fluiten” blijft in de aanloop naar dit thuisduel tegen de fitte mariniers uit Den Helder op het wedstrijdschema staan, dus doen we vanmiddag weer een dankbaar beroep op JeroenE. Charles haakt vrijdag nog af met te hardnekkige rugklachten, maar toch kunnen we met 2 wissels starten. Geen overbodige luxe als blijkt dat zowel Richard als Hillebrand al snel wegens fysieke klachten vervangen moeten worden. De voor de verandering eens echte winterse gevoelstemperatuur doet een aardige aanslag op de (muv Paul) onbedekte spieren van de veldspelers. Evenals de razendsnelle rushes van de gedrongen Carl Lewis in de spits van HCSC overigens… Nog maar kort in de 1e helft voelt Frank zich bij een doorbraak van hem binnen de zestien gedwongen aan de noodrem te trekken.
Scheids JeroenE voelt zich daardoor weer gedwongen voor een pingel tegen te fluiten. Na even zoeken naar die fluit realiseert HCSC zich ook, dat we hier niet te maken hebben met een thuisfluiter (“je kunt ervoor fluiten….”). Cor naar de goede hoek, maar toch 0-1. Nog voor rust weet Carl zich nogmaals de vrijheid in onze zestien te creëren om de bal aan te nemen en uit de draai binnen te schieten: 0-2. Scheids JeroenE is het dan ook een beetje zat geworden en stuurt hem voor 10 minuten buiten de lijnen! Maar zelfs tijdens dat kadootje vergeet RB7 de kansen die het wel degelijk ook krijgt te verzilveren.
In de 2e helft gooit RB7 er nog maar eens een schepje bovenop. Feller op de bal en steevast opjagen van hun zwakkere backs resulteert in een handvol hoekschoppen, vrije trappen en zeker evenzoveel kansen. De wedstrijd lijkt de goede kant op te kantelen. Van onze extra druk naar voren maakt HCSC dan echter sluw gebruik door uit een snelle counter op enigszins merkwaardige manier tegen te scoren (buitenspel?): 0-3. René komt daarna met een rollertje in de korte hoek toch als 1e aan de goede kant op het scorebord: 1-3. Pedro moet na een charge geblesseerd de kleedkamer opzoeken en ook met RobinSt terug binnen de lijnen houden we lang overwicht. Ik twijfel of ik Cor voor aanvang nou mét of zonder een gevulde enveloppe naar de HCSC-keeper zag lopen, maar hoop op zonder. Anders heeft de laatstgenoemde zich in ieder geval niet aan de voorwaarden voor betaling gehouden…wat een miraculeuze reddingen verricht deze man af en toe!! Mark drukt uiteindelijk toch de verdiende 2e voor RB7 af: 2-3. Kan het dan nog?! Nee, helaas, ….priiiiieeeetttttt. Einde wedstrijd, nul punten (maar dat zei ik al).
SALUT!
